Koci katar — objawy i leczenie
Koci katar może być spowodowany przez różne wirusy, a dodatkowo wzmagany przez zakażenia bakteryjne. W niektórych sytuacjach koci katar może być śmiertelną chorobą.
Spis treści:
1. Koci katar
6. Katar u kota domowe sposoby
Koci katar
Koci katar to infekcja wirusowo-bakteryjna obejmująca zapalenie spojówek, jamy ustnej, nosa oraz górnych i dolnych dróg oddechowych u kotów. Choroba ta jest szczególnie groźna dla młodych kociąt, które mają słabszy układ odpornościowy. Wiek kota ma więc kolosalne znaczenie, dlatego szczególnie uważaj na malucha, jeśli masz takiego w domu. Koci katar występuje często w miejscach, gdzie gromadzą się koty: w hodowlach, schroniskach, przytuliskach, a także w domach tymczasowych i hotelach dla kotów. Zagrożone są także koty dzikie, żyjące w skupiskach np. w piwnicach. Choroba ta jest przenoszona drogą kropelkową, a także przez kontakt z zainfekowanymi powierzchniami.
Koci katar wywoływany jest przez różne wirusy, z których najczęściej spotykane to herpeswirus kotów (FHV-1) i kaliciwirus kotów (FCV). Infekcje te mogą mieć bardzo różny przebieg i przyczyniają się do powstawania wtórnych zakażeń bakteryjnych, które dodatkowo obciążają organizm zwierzęcia. Koci katar to nie jest to samo, co nosówka u kota, choć nazwy mogą się kojarzyć.
Etiologia kociego kataru
Koci katar jest efektem zakażeń wywołanych przez różne wirusy oraz bakterie. W przebiegu choroby najczęściej pojawia się herpeswiroza kotów, czyli zakażenie wywołane przez herpeswirus typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwiroza u kotów, której przyczyną jest kaliciwirus (FCV). W Stanach Zjednoczonych aż 80% przypadków kociego kataru spowodowanych jest przez FHV-1 lub FCV.
Oprócz wirusów koci katar mogą wywoływać bakterie takie jak Bordetella bronchiseptics oraz Chlamydophila felis, odpowiedzialne za zapalenie spojówek u kotów. W rozwój choroby mogą być również zaangażowane bakterie, takie jak gronkowce, paciorkowce czy mikoplazmy, które znacznie pogarszają przebieg choroby i mogą prowadzić do jej przewlekłej postaci. Katar koci zwykle jest infekcją mieszaną, gdzie wirusy i bakterie wzajemnie potęgują swój wpływ, co powoduje silne objawy kliniczne.
Herpeswirus kotów (FHV-1) to wirus zawierający dwuniciowe DNA, posiadający osłonkę glikoproteinowo-lipidową, która czyni go bardzo wrażliwym na działanie wysokiej temperatury i środków dezynfekcyjnych. Wirus ten szybko ginie w warunkach środowiskowych, przeżywając maksymalnie 18 godzin poza organizmem kota. Jest bardzo jednorodny pod względem genetycznym i nie stanowi zagrożenia dla ludzi, gdyż jest specyficzny wyłącznie dla kotowatych.
Kaliciwirus kotów (FCV) to wirus RNA z rodziny Caliciviridae, który charakteryzuje się dużą zmiennością genetyczną. Koty mogą chorować równocześnie na kilka szczepów kaliciwirusa, co prowadzi do różnych objawów klinicznych, od łagodnych po bardzo poważne. Wirus ten jest odporny na działanie standardowych środków dezynfekcyjnych i może przetrwać w wilgotnym środowisku nawet przez 28 dni, co sprawia, że jest trudny do wyeliminowania w miejscach, gdzie przebywają zakażone koty. Kaliciwiroza u kota może powodować od 20 do 53% wszystkich przypadków kociego kataru, ale wirus ten nie jest niebezpieczny dla innych gatunków ani dla ludzi.
Wskazuje się, że w Polsce niemal 60% kotów nieszczepionych posiada przeciwciała przeciw FHV-1. Również ok. 70% nieszczepionych kotów posiada przeciwciała przeciw kaliciwirusowi.
Badania prowadzone w Wielkiej Brytanii wykazały, że niemal 100% padnięć kociąt w wieku od 1 do 14 dni w wyniku wirusowych czynników, spowodowane było przez FHV-1 oraz FCV.
Jak już wspomniano, koci katar to choroba, która rozwija się głównie w hodowlach, schroniskach, przytuliskach, domach tymczasowych, a także w hotelach dla kotów. W miejscach tych choroba może nawracać, a za przetrwanie wirusów odpowiadają 3 mechanizmy:
- Bezpośrednie zakażenie podatnych kotów przez koty w ostrej fazie infekcji,
- Przetrwanie wirusów w środowisku zewnętrznym,
- Bezobjawowe nosicielstwo i siewstwo wirusów.
Do zakażenia kocim katarem dochodzi zwykle przez kontakt bezpośredni. Zarówno FHV-1, jak i FCV wydalane są wraz z wydzielinami z nosa, worków spojówkowych i przez jamę ustną. Kichanie u kota rozpylane jest w formie aerozolu na odległość do 2 metrów!
Kaliciwirus jest również obecny w moczu i kale kotów, chociaż w większości przypadków wydzieliny te nie mają istotnego znaczenia w szerzeniu się choroby.
Zakażenie może jednak odbywać się w sposób pośredni, poprzez korzystanie przez zdrowe koty z klatek, kuwet, misek, z którymi miały kontakt chore koty.
Bardziej wytrzymały kaliciwirus może być rozniesiony poza skupiska kotów, np. na ubraniach personelu.
Koci katar objawy
Objawy kociego kataru różnią się w zależności od wieku kota i jego stanu zdrowia. Najczęściej choroba dotyka młode kocięta w wieku od 6 do 12 tygodni, które mają słabszy układ odpornościowy. Początkowe symptomy to:
- Osowiałość,
- Napadowe kichanie,
- Utrata apetytu,
- Lekko podwyższona temperatura ciała,
- Surowiczy wypływ z oczu i nosa.
W miarę postępu choroby wypływ z oczu staje się śluzowo-ropny, co wymaga częstego oczyszczania. W ciężkich przypadkach infekcja może przenieść się na dolne drogi oddechowe, prowadząc do zapalenia tchawicy, oskrzeli i płuc. Objawy te mogą być trudne do opanowania, a jeśli nie zostaną odpowiednio wyleczone, mogą prowadzić do poważnych powikłań. Nie sądź, że chory kot będzie Cię informował wokalizacją, miauczenie kota rzadko towarzyszy chorobie. Kot zwykle cierpi w milczeniu. Zastanawiasz się , czy jeśli Twój kot wymiotuje żółcią, może być chory na koci katar? Raczej ten objaw ma niewiele wspólnego z tą chorobą, ale dowiedz się więcej z naszego bloga, dlaczego kot wymiotuje żółcią.
Objawy kaliciwirozy
Objawy kaliciwirozy u kota mogą być podobne do tych wywoływanych przez herpeswirus, ale różnią się występowaniem nadżerek i owrzodzeń w jamie ustnej, na języku, podniebieniu, wargach i nosie. Objawy obejmują również gorączkę, zapalenie spojówek i jamy nosowej, a w zaawansowanych przypadkach zapalenie stawów. Kaliciwiroza u kota może przybierać uogólnioną postać, w której występują objawy przypominające gorączki krwotoczne znane z innych gatunków zwierząt. Kot ma katar i kicha, co powoduje szybkie rozprzestrzenianie wirusa.
Koci katar leczenie
Leczenie kociego kataru ma na celu zwalczanie objawów choroby, ograniczenie powikłań bakteryjnych oraz wsparcie organizmu kota w walce z wirusem. W zależności od stanu zwierzęcia lekarz weterynarii przepisze leki przeciwwirusowe oraz antybiotyki o szerokim spektrum działania, takie jak ampicylina czy tetracyklina, by zapobiec zakażeniom wtórnym. Antybiotyk na koci katar może być konieczny, gdy występują ropne wydzieliny z nosa lub oczu.
Leczenie wymaga również wsparcia witaminami, zwłaszcza z grupy B, a także witaminą A i C, które wzmacniają organizm kota. Istotne jest również odpowiednie nawodnienie kota, aby zapobiec odwodnieniu. Leczenie jest indywidualne i zależy od przebiegu choroby – niekiedy niezbędne jest zastosowanie dodatkowych terapii wspomagających. Ważne jest zatem karmienie kota podczas chorowanie. Najlepsza będzie doskonała karma dla kociąt , co oznacza, że powinna to być karma dla kota z dużą zawartością dobrego mięsa.
Koci katar leczenie koszt
Koszty leczenia kociego kataru są uzależnione od przebiegu infekcji oraz zastosowanych leków. Przeciętne koszty leczenia to kilkadziesiąt do kilkuset złotych. W przypadku przewlekłego lub ciężkiego przebiegu choroby koszty mogą wzrosnąć do kilkuset złotych, gdy konieczne są antybiogramy lub specjalistyczne terapie. Koszt leczenia kociego kataru jest wyższy, gdy wymaga on hospitalizacji kota, a także dodatkowych zabiegów wspomagających.
Katar u kota domowe sposoby
Domowe sposoby na koci katar mogą być stosowane jedynie jako wsparcie dla profesjonalnego leczenia. Katar u kota można łagodzić, zapewniając mu ciepłe, dobrze wentylowane miejsce oraz odpowiednią wilgotność powietrza. Często stosowane są inhalacje z ziół, takich jak rumianek lub szałwia, ale tylko po konsultacji z weterynarzem. Koci katar domowe sposoby mogą obejmować regularne czyszczenie nosa i oczu kota oraz podawanie mu smakowitych, wysokoenergetycznych karm, które wspomagają apetyt. Należy pamiętać, że domowe sposoby nie zastąpią profesjonalnego leczenia, zwłaszcza przy cięższym przebiegu choroby.
Ile trwa koci katar
Ile trwa koci katar? W łagodnych przypadkach koci katar może trwać od 10 do 14 dni, przy czym objawy powoli ustępują przy odpowiednim leczeniu. Cięższe infekcje mogą utrzymywać się przez kilka tygodni, a niektóre koty mogą rozwijać przewlekłe stany zapalne dróg oddechowych. Przewlekły koci katar często występuje u kotów osłabionych, starszych lub w przypadku braku odpowiedniego leczenia w początkowej fazie infekcji. U kotów dorosłych choroba może być mniej dotkliwa, jednak może również prowadzić do przewlekłego kataru lub nosicielstwa wirusa przez długie miesiące.
Koci katar szczepienie
Profilaktyka kociego kataru obejmuje szczepienia, które są skuteczne w zmniejszeniu ryzyka zachorowania. Szczepionki dostępne na rynku zawierają osłabione lub inaktywowane wirusy, które stymulują układ odpornościowy kota do wytworzenia przeciwciał. Choć szczepienia nie zapewniają pełnej ochrony przed zachorowaniem, mogą znacząco złagodzić przebieg choroby. Kocięta można szczepić w wieku 8-9 tygodni, a dorosłe koty powinny być doszczepiane co 2-3 lata.
Cena szczepienia na koci katar zależy od miejsca i wybranej kliniki, ale zazwyczaj wynosi od 50 do 150 zł. Regularne szczepienia są skutecznym sposobem ochrony kotów przed ciężkim przebiegiem choroby i powikłaniami.
Koci katar śmiertelność
Śmiertelność w przypadku kociego kataru jest niska, o ile zwierzę jest odpowiednio leczone. Najbardziej narażone na śmiertelny przebieg infekcji są kocięta poniżej 12 tygodnia życia oraz koty starsze, niedożywione lub z osłabioną odpornością. Brak leczenia może prowadzić do powikłań, takich jak zapalenie płuc, które może być śmiertelne dla zwierząt z niską odpornością. W przypadku młodych kociąt śmiertelność wynika z powikłań lub zbyt późno wdrożonego leczenia.
Koci katar a człowiek
Koci katar jest specyficzny dla kotów i nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Wirusy wywołujące infekcje u kotów, takie jak FHV-1 i FCV, są ograniczone do organizmów kotowatych. Niemniej, wirusy te mogą przenosić się na inne koty poprzez kontakt bezpośredni lub pośredni (np. na ubraniach czy rękach opiekunów). Właściciele kotów powinni więc zachować higienę i dbać o izolację zdrowych kotów od chorych, aby ograniczyć możliwość rozprzestrzeniania się choroby.
Bibliografia:
T. Frymus, Wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe choroby kotów, O. W. Fundament, Warszawa 2019.
Komentarze