Toksoplazmoza: przyczyny, objawy, leczenie

Co wiemy na temat toksoplazmozy? Najczęściej słyszymy, że można ją nabyć od kotowatych. Czy to prawda? W jaki sposób można zarazić się toksoplazmozą? Jakie są jej objawy u kotów i ludzi oraz jak ją leczyć przeczytamy w artykule przygotowanym wraz z naszym ekspertem dr n wet Agnieszką Kurosad.

Toksoplazmoza u ludzi jest chorobą odzwierzęcą, wywoływaną przez pierwotniaka TOXOPLASMA GONDII. U dorosłych ludzi ma przebieg łagodny i przypomina objawy grypowe. Zakażenie jest zazwyczaj kojarzone z kotami, które są  tzw. żywicielami ostatecznymi, a niebezpieczeństwo wynika z kontaktu z ich odchodami (sprzątanie kuwety). Głównym jednak rezerwuarem toksoplazmy jest SUROWE mięso, jaja, mleko, warzywa oraz piaskownica (dzieci) i ogródek, w którym załatwiają się dziko żyjące zwierzęta. Kolosalne znaczenie w zakażeniu ma również brak higieny (mycie rąk po zabawie w piaskownicy, obróbce surowego mięsa itp., czy po pracach w ogródku.) Toksoplazmoza budzi największy niepokój wśród kobiet w ciąży, ponieważ pierwotniak ten może prowadzić do uszkodzeń płodu i poronień. Zarażona matka może również przekazać pasożyta dziecku i wówczas rodzi się ono z tzw. toksoplazmozą wrodzoną, związaną z niedorozwojem umysłowym i fizycznym. Dlatego bardzo ważne jest badanie kobiet w ciąży w kierunku toksoplazmozy, oraz profilaktyka: ograniczenie kontaktu z kuwetą kota, stosowanie rękawiczek ochronnych przy obróbce surowego mięsa lub podczas pracy w przydomowym ogródku.

Spis treści:

1. Źródła pierwotniaka:
2. Jak zapobiegać chorobie?
3. Jak kot może się zarazić pierwotniakiem?
4. Zapobieganie chorobie - koty
5. Objawy i dolegliwości u kotów:
6. Postacie toksoplazmozy u kotów:
7. Objawy u ludzi

Źródła pierwotniaka:

• Surowe, zakażone mięso – jagnięcina, wołowina, wieprzowina.
• Surowe jaja.
• Surowe mleko.
• Surowe warzywa z przydomowego ogródka.
• Kontakt z kocimi odchodami lub odchodami zwierząt dziko żyjących – kuweta, piaskownica (dzieci!), ogródek itp.

Jak zapobiegać chorobie?

• Nie kupujmy mięsa z niesprawdzonego źródła. Dbajmy o higienę w kuchni: nóź i deska kuchenna , mycie rąk.
• Dokładnie myjmy warzywa z przydomowych ogródków.
• Podczas prac w ogródku zakładajmy rękawice ochronne.
• Pamiętajmy o myciu rąk po każdym kontakcie ze zwierzęciem.
• Zwracajmy uwagę, aby dzieci myły ręce po każdym kontakcie ze zwierzęciem oraz zabawie w piaskownicy.

Uwaga! Według ekspertów aż 80% zakażeń toksoplazmozą u ludzi spowodowane jest surowym mięsem. Zarażenie poprzez kontakt z kocimi odchodami występuje bardzo rzadko.

Jak kot może się zarazić pierwotniakiem?

• Kontakt z odchodami innego chorego kota.
• Kontakt z pokarmami lub płynami, które mogą być zanieczyszczone odchodami chorego kota.
• Zakażenie od matki poprzez łożysko.

Zapobieganie chorobie - koty

• Regularna kontrola zdrowia kota oraz profilaktyka (lekarz weterynarii).
• Ograniczenie kontaktów kotów domowych z dziko żyjącymi oraz z miejscami, w których tamte bytują.
• Codzienna zmiana żwirku.
• Dezynfekcja kuwety – najlepiej wrzątkiem.
• Stosowanie karm komercyjnych: wilgotne, suche.
• Unikanie surowego mięsa lub podawanie mięsa parzonego, gotowanego lub wcześniej głęboko mrożonego.

Objawy i dolegliwości u kotów:

• Objawy nieswoiste, związane z utratą apetytu, gorączką, biegunką lub objawami zapalenia dróg oddechowych, ronienia, objawy neurologiczne.

Ważne! U młodszych kotów choroba przebiega gwałtowniej. Istnieje większe ryzyko śmiertelności.

Postacie toksoplazmozy u kotów:

• pozajelitowa (narządowa):  wątroba, śledziona, nerki, płuca, mózg i oczy.
• jelitowa.

Objawy u ludzi

• Mogą nie występować żadne niepokojące objawy.
• Objawy grypopodobne.
• Gorączka.
• Powiększone węzły chłonne.
• Bóle stawowe.
• Zapalenie opon mózgowych.
• Zapalenie siatkówki i naczyniówki oka.
• Zapalenie centralnego układu nerwowego.

Uwaga! Toksoplazmozę u ludzi leczy się za pomocą antybiotyków. Choroba jest wyleczalna. Nie zapominajmy o profilaktyce: mycia rąk, utrzymania w czystości naszego Pupila oraz jego kuwety, unikania karmienia kota surowym mięsem oraz ograniczenie jego kontaktu ze zwierzętami dziko żyjącymi.