Kto tu jest szefem, zostań przewodnikiem dla swojego psa

Pamiętajmy o naszym nadzorze podczas rożnych codziennych sytuacji, kiedy zachowanie agresywne może zostać uruchomione. Przed Wami garść cennych informacji.

Przede wszystkim trzeba konsekwentnie nagradzać pożądane zachowania psa i karcić go za nieposłuszeństwo; kary cielesne są niewskazane (często określane, jako” łamanie psa”) – lepsze efekty daje chwalenie, dawanie jedzenia albo zabawki, gdy czworonóg jest grzeczny.

Można korzystać ze smyczy

Właściciel musi być pewien, że panuje nad psem, iż nie zareaguje on agresją, oporem, strachem lub lękiem na próby zajmowania się nim, czyli na podnoszenie, mycie zębów, trymowanie, obcinanie pazurów, a zwłaszcza na czynności wykonywane wokół oczu czy uszu. Zadziorne szczeniaki, tak zwane pieski z charakterem – wymagają od nas sporej dozy wytrwałości i co ważniejsze siły spokoju. Nie wolno, stosując siłę, doprowadzać ich do tego, że czują się przyparte do muru i reagują strachem, ucieczką albo odwdzięczają się pięknym za nadobne. Natrafiając na opór psa, stopniowo przyzwyczajamy go do danej czynności. Nagradzamy go za każdy krok przybliżający do pożądanego przez nas zachowania. Dodatkowe wskazówki, które pozwalają nam na wychowanie i przemianę agresora na potulnego (czytaj kontrolowalnego) pieska.

Cierpliwość i konsekwencja to klucz do sukcesu!

• Gdy pies wydaje się niespokojny, nerwowy i nie może skoncentrować się na dłużej, skracamy sesję treningową i kończymy, zanim czworonóg zaczyna ignorować nasze komendy. Rozpoczynamy trening w spokojnym otoczeniu.
• Gdy pies zawsze reaguje poprawnie, zaczynamy ćwiczyć w środowisku bardziej urozmaiconym, gdzie występują bodźce mogące potencjalnie odwracać uwagę zwierzęcia. Należy być pewnym, że pies rozumie, zna dane polecenie, zanim wprowadzi się kolejne. Ważny jest ton głosu.
• Kiedy uczymy psa komend „do mnie”, „siad”, „leżeć”, używamy „szczęśliwego”, podniesionego tonu. To pomaga zmotywować psa do wykonania ruchu. Natomiast polecenie „zostań” wypowiadamy wolno, obniżając przy tym głos.
• Należy unikać ciągłego powtarzania poleceń. Jeśli pupil nie jest nauczony reagować już po pierwszym razie, zapamięta, że nie trzeba reagować, zanim dana komenda nie zostanie wielokrotnie wydana.
• Chwalmy psa, mówiąc „dobry pies”, za każdym razem, gdy dajemy mu nagrodę w postaci karmy. Takie działanie wzmacnia pożądane działanie zwierzęcia i pomaga w prowadzeniu treningu, gdy wycofujemy stopniowo nagrody „jedzeniowe”.

Nigdy nie należy stosować „starodawnych” metod wychowawczych

Karanie szczeniąt znajdujących się na wczesnym etapie rozwoju może niekorzystnie wpłynąć na ich stosunki z ludźmi czy samym właścicielem. Nie stosujmy, więc metod wychowawczych związanych z użyciem siły fizycznej, np. wkładania nosa w obsiusiane miejsce na dywanie, wycierania nim odchodów, uderzania w kufę i nos. Powyższe metody nauczą tylko szczeniaka strachu przed ludzką ręką i mogą sprowokować ugryzienie.

Przyzwyczajanie – powoli, ale systematycznie

Od początku należy przyzwyczajać szczeniaka do nowych dźwięków, sytuacji, zapachów. Na przykład powtarzane kilkakrotnie krótkiej jazdy samochodem będą minimalizować zdenerwowanie i lęk związane z jazdą, pokażą, że nic złego się w tym czasie nie dzieje. Wskazane jest też zapoznanie pieska z odgłosami ulicy, syren, jeziora, rzeki, windy, dzwonka przy drzwiach czy nawet z dźwiękiem budzika. Jeśli okaże się, iż szczeniak jest wyjątkowo wrażliwy na te odgłosy, wtedy trzeba zacząć od mniej uczęszczanej drogi albo najcichszego sygnału w budziku i nagradzać psa za każde odważne i spokojne zachowanie. Nigdy nie dawajmy psu nagrody, kiedy zachowuje się niespokojnie czy popiskuje, bo może to zaowocować wytworzeniem się u niego przekonania, że takie zachowanie jest najwłaściwsze w tej sytuacji. Dobre wychowanie psa nie jest łatwym wyzwaniem, ale tylko dzięki niemu staniemy się dumnymi posiadaczami przyjacielskich, mądrych czworonogów. Artykuł powstał we współpracy z Panią Agnieszką Janeczek, lekarzem weterynarii i specjalistą zaburzeń zachowań zwierząt towarzyszących.