Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim w Twoim domu pojawi się doberman

05-06-2023

Dobermany to psy niezwykle charakterystyczne. Prawdopodobnie każdy, nawet najmniej uważny człowiek wskaże, jak wyglądają przedstawiciele rasy. Powszechnie panująca opinia mówi, że czworonogi te są agresywne, groźne i służą jedynie do obrony posesji i ludzkiego mienia. Czy jest tak w rzeczywistości? Może dobermany to tak naprawdę wrażliwe i kochające Pupile, które zyskały złą sławę między innymi przez obraz, jaki wygenerowała telewizja?

Doberman wymaga odpowiedniego podejścia. Zdjęcie dobermana stojącego bokiem na tle plaży. Po prawej żółty pas i logo pupilkarma.

Opiekunowie dobermanów jednogłośnie przyznają, że nie wyobrażają sobie w swoich domach psów innej rasy.

Oczywiście trudno w takiej sytuacji o obiektywizm, lecz gdyby czworonogi te nie nadawały się do życia rodzinnego, nikt by nie wyrażał podobnych opinii.

Nie zmienia to faktu, że dobermany wymagają odpowiedniego podejścia, sumiennego szkolenia, pewnej ręki i doświadczenia, aby ułożyć je w prawidłowy sposób.

Dobrze wychowany doberman nie widzi świata poza swoimi ludźmi, będąc gotowym wskoczyć za nimi w ogień. Właśnie dlatego jest to rasa tak świetnie spisująca się w roli stróża i obrońcy.

To zwierzaki bardzo aktywne, lubiące ruch i zabawę — potrzebują przez to jakościowych i smacznych posiłków, złożonych np. z karmy z insektów dla psa.

Zanim jednak zaprosisz dobermana do domu, sprawdź, z czym dokładnie wiąże się opieka nad tym fantastycznym Pupilem.

Spis treści:

1. Doberman – charakterystyka rasy

2. Wzrost, waga i umaszczenie dobermana

3. Jak dobrać odpowiednią karmę dla dobermana?

4. Pielęgnacja i zdrowie dobermana – co trzeba wiedzieć?

5. Jak przygotować się na pojawienie się dobermana w domu?

6. Podsumowanie

Doberman – charakterystyka rasy

Wygląd. Kilka psów siedzi na trawie. Żółty pas i logo pupilkarma.

Psa rasy doberman trudno pomylić z innymi przedstawicielami gatunku.

To smukłe zwierzęta, z wyraźnie zarysowanymi mięśniami klatki piersiowej, silnymi nogami i spiczastymi uszkami.

Ich początki sięgają drugiej połowy XIX wieku, są więc rasą stosunkowo młodą. Pierwszym hodowcą był Karl Friedrich Louis Dobermann, wokół którego krąży wiele legend — niemożliwe jest dzisiaj do ustalenia, czym się rzeczywiście zajmował.

Jednak pewnym jest, że chciał stworzyć rasę specjalizującą się w obronie człowieka. Krzyżował między sobą osobniki czujne, przejawiające skłonność do agresji. Pośród nich wymienia się: owczarki niemieckie, rottweilery oraz pinczery krótkowłose.

Dobermann nie doczekał zwieńczenia swojej pracy i ostatecznego wyglądu, jaki przybrała stworzona przez niego rasa. Zajął się tym jego przyjaciel Otto Göller (to jemu przypisuje się podjęcie decyzji odnośnie kolejnych krzyżówek, które ukształtowały obecne dobermany).

Wzrost, waga i umaszczenie dobermana

Dobermany zostały oficjalnie zarejestrowane i uznane za niezależną rasę na początku XX wieku.

Zaliczane są do dużych psów: samce osiągają 72 cm w kłębie, ważąc powyżej 40 kg. Z kolei suka dobermana dorasta do 68 cm w kłębie i waży około 33-35 kg.

Wyodrębnia się kilka rodzajów umaszczenia dobermanów. Do najpowszechniejszych bez wątpienia należy czarny podpalany, choć hodowcy oferują również psy:

czekoladowe,
białe,
błękitne.

Charakter i usposobienie psów rasy doberman

Dominujący charakter. Dwa psy skaczące do siebie na tle trawy. Po obu stronach żółte pasy i logo pupilkarma.

Charakter dobermana zmieniał się na przestrzeni dekad. Dzisiejsze Pupile daleko różnią się od pierwszych przedstawicieli rasy — agresywnych i zaborczych.

W ciągu lat hodowcy zwracali coraz większą uwagę, żeby selekcjonować i rozmnażać łagodniejsze osobniki.

Dzięki temu są to teraz czworonogi przyjazne, rodzinne i opanowane, lecz niepozbawione czujności, odwagi, opiekuńczości i poczucia obowiązku.

Względem obcych są nieufne i zdystansowane. Z czasem jednak nabierają pewności i potrafią zawierać nowe przyjaźnie.

Doberman ceni sobie niezależność i samodzielność, co bywa kłopotliwe przy szkoleniu (raczej zrezygnuj z nauki skomplikowanych i złożonych sztuczek).

Posiada ponadto silny, dominujący charakter. Od pierwszych dni zaznacz szczeniakowi, że to Ty rządzisz w domu (oduczenie psa złych nawyków w wieku dorosłym jest trudne).

Usposobienie dobermana umożliwia mu dogadanie się z innymi domowymi zwierzakami, nawet kotami. Niemniej mogą pojawić się konflikty, zwłaszcza jeśli będzie to rasa o podobnej potrzebie dominacji.

Do dzieci odnosi się czule (potrafi zaangażować się w proces opieki nie gorzej niż najbardziej rodzinne psy), lecz źle znosi natarczywe zabawy. Zdarza się, że nieumyślnie wyrządza krzywdę, nie kontrolując swojej siły i rozmiaru.

Kontakt dobermana z dzieckiem zawsze powinien odbywać się pod Twoją kontrolą.

Pupile te uwielbiają ruch i wszelką aktywność fizyczną. Przygotuj się na długie spacery i psoty, jeśli czworonoga dopadnie nuda.

Zawsze wyposażaj się w wysokoenergetyczną karmę dla psa, aby spełnić wszystkie potrzeby jego organizmu.

Jak dobrać odpowiednią karmę dla dobermana?

Psy o dużej aktywności potrzebują kalorycznej karmy. Pies na smyczy stoi bokiem na tle trawy. Żółty pasek i logo pupilkarma.

Mając wątpliwości, jaki rodzaj karmy wybrać, zawsze skonsultuj się z lekarzem weterynarii lub zwierzęcym dietetykiem.

Specjalista, biorąc pod uwagę charakter psa, jego stan zdrowia, wiek i płeć, zaproponuje Ci konkretne rozwiązania.

Inne potrzeby ma szczeniak dobermana, a inne dorosły pies (karma dla szczeniaka powinna zawierać jeszcze więcej białka, tłuszczy, witamin i minerałów).

Psy o wysokiej aktywności potrzebują wysokiej jakości, kalorycznej karmy. Uważaj jednak, żeby nie przekarmić Pupila — doprowadzi to do nadwagi.

Dzienną dawkę jedzenia podziel na kilka mniejszych porcji (zminimalizujesz tym ryzyko wystąpienia powszechnego u dobermanów skrętu żołądka).

Pielęgnacja i zdrowie dobermana – co trzeba wiedzieć?

Sierść dobermana jest krótka, twarda i pozbawiona podszerstka. Co za tym idzie, jej pielęgnacja nie jest wymagająca: ogranicz się do standardowego szczotkowania.

W chłodniejsze dni, zwłaszcza zimą, zwierzak odczuwa spadki temperatur. Wybierając się na dłuższe spacery (niezbędne dla utrzymania go w dobrej kondycji zdrowotnej), wyposaż psa w dodatkowe ubranko.

Regularnie sprawdzaj długość pazurów (przycinając je w razie potrzeby) oraz stan uszu. Ostrożnie usuwaj woskowinę mokrym patyczkiem higienicznym, dbając by po zakończonym zabiegu wysuszyć ucho.

Uszy dobermana mają tendencję do łapania infekcji. Widząc pierwsze niepokojące objawy, niezwłocznie udaj się do lekarza weterynarii.

Niestety, jak każda rasa, doberman nie jest wolny od schorzeń o podłożu genetycznym. W ciągu swojego życia może się zmagać z zapaleniem wątroby, wspomnianym skrętem żołądka, dysplazją stawu biodrowego oraz kardiomiopatią rozstrzeniową.

Jak przygotować się na pojawienie się dobermana w domu?

Szczeniak dobermana to wulkan energii. Na białym tle suczka dobermana z małymi. Logo pupilkarma.

Mały doberman w domu to istny wulkan energii: wszędzie go pełno i nie cierpi nudy.

Wyposaż go w szereg zabawek, w tym gryzaki, które uratują Twoje meble przed zniszczeniem. Również dorosły pies nie stroni od aktywności.

Dobrym pomysłem jest kupienie mu specjalnych dozowników karmy w kształcie kuli: podczas zabawy wyrzucają z siebie pojedyncze granulki. Pies zażywa ruchu, je powoli i nie w nadmiarze.

Pupil powinien mieć wyznaczone swoje legowisko do odpoczynku i spania. Zadbaj, żeby było wygodne i bezpieczne dla jego zdrowia (antyalergiczne, ergonomiczne).

Niezbędne są też suche i mokre karmy dla psa — o wysokich walorach smakowych. Doberman nie należy do niejadków, jeśli może sobie pofolgować, na pewno to zrobi.

Podsumowanie

Dobermany to wspaniałe zwierzęta: piękne, oddane, kochające, lecz jednocześnie wrażliwe i wymagające zainteresowania.

Ich wychowanie, mimo że nie należy do najprostszych, daje ogromną satysfakcję i gwarantuje towarzystwo Pupila jedynego w swoim rodzaju. To obrońca domu i rodziny, opiekun i niestrudzony pieszczoch w jednym.

Nie daj się zwieść jego „groźnemu” wyglądowi. W kilka chwil rozmiękczy Twoje serce i kupi je na zawsze.

Podziel się na: