Agresja psa – niejedno ma imię

Pies ma swoje emocje, a jedną z nich bywa agresja. Czworonóg ma prawo się bać, być zazdrosnym, bronić swojego terytorium lub stawać w obronie opiekuna. Jak jednak rozpoznać, czy nerwowa reakcja na innego psa lub człowieka jest naturalna i uzasadniona zaistniałymi okolicznościami, a kiedy agresywne zachowanie jest już kłopotem, któremu trzeba zaradzić?

 

 

Agresja jest reakcją na bardzo wiele aspektów psiego życia. Najczęściej ma podłoże lękowe, ale też może wynikać z chęci dominacji. Agresja bywa aktem samoobrony albo potrzeby chronienia swojego potomstwa, opiekuna lub też zaniedbań wczesnej socjalizacji. Dziś przyjrzymy się powodom agresji u psa i sposobom jej łagodzenia.
 

Spis treści:

1. Agresja spowodowana niezaspokojeniem potrzeb behawioralnych
2. Agresja spowodowana lękiem
3. Agresja spowodowana chorobą
4. Agresja o genetycznym podłożu
5. Agresja wobec innego psa
6. Agresja czy zabawa?
7. Jak oduczyć psa agresywnych zachowań?
8. Agresja — podsumowanie?

 

Agresja spowodowana niezaspokojeniem potrzeb behawioralnych

 

 

Pies potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, prawidłowego żywienia, odpowiedniej ilości ruchu, ale też intelektualnej stymulacji oraz zaspokojenia naturalnej potrzeby gryzienia i żucia. Jeśli, w którymś z tych obszarów pies odczuwa deficyt, może przejawiać zachowania agresywne.

Podobnie jest z utrwalaniem u psa nieprawidłowego zachowania lub wręcz prowokowanie, szczucia psa. Wszystko to zwierzę będzie uważało za przyzwolenie na agresywne reakcje.

Pies staje się agresywny również wtedy, kiesy odczuwa stres związany z ruchem ulicznym, hałasem lub obecnością nieznanych mu ludzi albo zwierząt. Często natrętne w zachowaniu dzieci powodują lęk i irytację psa, zwróć więc uwagę, by pod pretekstem zabawy z psiną, nie pozwolić maluchowi na dręczenie czworonoga, bo właśnie jako udrękę pies te nadmierne pieszczoty w postaci — pociągania z ucho, ogon, podszczypywanie — odbiera.

Psy, które bronią siebie, swojego potomstwa lub opiekuna także potrafią zachowywać się agresywnie.

Są również rasy uznawane za bardziej skłonne do agresji (np. mocno terytorialne rottweilery), ale każdy odpowiedzialny opiekun psa z owej listy ras agresywnych zaświadczy, że to cudowne stworzenia, wystarczy je dobrze poprowadzić.

 

Agresja spowodowana lękiem

 

 

Agresja lękowa u psa może być nie tylko wynikiem nagłego wydarzenia, którego pies się przestraszył, ale wyuczoną reakcja, jeśli w przeszłości zwierzę było bite, dręczone lub pogryzione przez innego psa. W takim przypadku również behawiorysty i Twoja okazywana psu cierpliwość będą nieocenione i z pewnością przyniosą pożądane efekty.  

 

Agresja spowodowana chorobą

Czasami pies, który dotąd był spokojny i łagodny, zaczyna zachowywać się, jakby coś w niego wstąpiło. Zwierzę nigdy bez powodu nie zmienia swojego usposobienia z dnia na dzień. Taka nagła anomalia zawsze jest niepokojącym sygnałem, że coś z psa zdrowiem złego się dzieje. Pewne schorzenia bywają powodem zmian behawioralnych (choćby urata węchu, wzroku, słuchu), ale też samo cierpienie sprawia, że pies zachowuje się agresywnie, chroniąc część ciała lub organ, którego dotykanie, głaskanie sprawia mu ból.

 

Agresja o genetycznym podłożu

Agresja może mieć również podłoże genetyczne. Jeżeli u rodzica problem agresji był widoczny, Twój pies może również się z nią borykać. To nie jest jednak sytuacja beznadziejna. Po prostu potrzebujesz poświęcić swojemu Pupilowi więcej czasu, zasięgając wcześniej porady u behawiorysty, by metodycznie podejść do układania psa i tym samym pomóc mu radzić sobie z emocjami.

 

Agresja będąca brakiem prawidłowej socjalizacji

Pies, który w szczenięcych latach nie przeszedł prawidłowo procesu socjalizacji, może agresywnie okazywać swoje zdenerwowanie lub napastliwie eksponować swój instynkt łowiecki.

 

Agresja wobec innego psa

 

 

Psy mają instynkt stadny i chętnie przebywają w towarzystwie merdających koleżanek i kolegów. Jak każde czujące i myślące stworzenie jednak mają swoje preferencje. Po prostu nie każdy każdego lubi.

Psy komunikują się mową ciała i zapachem. Jeśli więc chcesz, by Twój pies nawiązał miłą relację z innym osobnikiem, pozwól mu swobodnie obwąchać nowego kolegę, nie trzymaj na krótkiej smyczy przy nodze. Czuwaj oczywiście, by w razie niewłaściwego zachowania móc psy rozdzielić, ale jeśli nic niepokojącego się nie dzieje, daj im poznać się po swojemu.

Duże znaczenie dla towarzyskich kontaktów zwierzaka ma to, czy zwykle jest odizolowany od innych psów, przebywając np. tylko na terenie przydomowego ogrodu, czy też zabierasz go na spacery, podczas których ma szansę zapoznać się z innymi czworonogami. Pies przyzwyczajony do spotykania merdających kolegów, będzie swobodniej i spokojniej reagował na kolejną znajomość, ale też na obcych ludzi.

Agresja czy zabawa?

 

 

Czasami psy bawią się w sposób, który wygląda na zachowanie agresywne. Przewracają się, kłapią zębami, warczą, podgryzają. Jeśli to rzeczywiście tylko niegroźna zabawa psy po kilku minutach zmęczone zakończą zabawę, położą się obok siebie, albo pójdą każdy w swoją stronę. Jeśli jednak to zachowanie nie ustaje, koniecznie zainterweniuj, rozdzielając psy.

 
Jak oduczyć psa agresywnych zachowań?

 

 

Najlepiej od wieku szczenięcego socjalizować psa. Maluch musi wiedzieć, że nie podgryza się nogawek, że łapanie zębami za nogę czy rękę nie jest zabawne. Zapewnij energicznemu psiakowi, gryzaki, szarpaki i odpowiednia ilość aktywności fizycznej. Zawsze nagradzaj dobre zachowanie. Ta zasada dotyczy zresztą psów  w każdym wieku i stanie emocjonalnym. Jeśli więc pod Twój dach trafił pies dorosły, który przejawia np. agresję lękową, daj mu czas. Nie naruszaj jego strefy komfortu, nie zmuszaj do niczego, nie krzycz, w żadnym wypadku nie używaj przemocy fizycznej, no i właśnie nagradzaj za każdym razem, kiedy zachował się spokojnie w sytuacji, na którą wcześniej reagował agresją.

Czasami kastracja sprawia, że pies łagodnieje, ale wyłącznie wtedy, kiedy to właśnie nadmiar testosteronu był przyczyną nerwowości.

Niekiedy dobrze działa wychodzenie na spacer w towarzystwie ułożonego psa. Jeśli tylko behawiorysta na taki eksperyment pozwoli, jest spora szansa, że pies z problemem agresji, zacznie się uczyć dobrych nawyków od grzecznego towarzysza.  

 

Agresja — podsumowanie?

Agresja jest poważnym problemem i może mieć rozmaite podłoże. W każdym z opisanych wyżej przypadków najlepiej zgłoś się do behawiorysty lub lekarza weterynarii, do tego ostatniego absolutnie koniecznie po to, by wykluczyć podłoże chorobowe. Nadmierna nerwowość nigdy nie jest aktem złośliwości psa. Agresja jest kłopotem, z którym jako troskliwy opiekun powinieneś pomóc psu sobie poradzić. Cierpliwość, dużo miłości i praca pod okiem specjalisty na pewno przyniosą właściwy efekt, a dla kochanego czworonożnego przyjaciela i Waszego wspólnego, spokojnego współtowarzyszenia warto podjąć wysiłek.