Koty i dzieci
Dzieci czerpią ogromną przyjemność z posiadania zwierzątka, a figlarne kocięta sprzyjają budowaniu pozytywnych relacji. Do tego posiadanie zwierzaka uczy odpowiedzialności, co przekłada się na troskę o innych. Dzieci jednak muszą być uczone od małego, że powinny być delikatne w stosunku do kota i nie mogą zapominać o jego potrzebach.
Zwierzątko domowe nie jest zabawką, ale żyjącą istotą. Dzieci muszą być świadome, że kotek potrzebuje także czasu dla siebie oraz czasu na odpoczynek. Koty nie zawsze lubią też branie na ręce i robienie hałasu - czasami wolą być obserwowane z daleka. Nie wszystkie koty dobrze żyją z dziećmi. Najczęściej dzieje się tak z powodu braku socjalizacji we wczesnym okresie życia kota. Jeśli kot będzie mieszkał z dziećmi, najlepiej, aby był zabrany z hałaśliwej, pełnej życia rodziny, w której był regularnie noszony przez dzieci. Słabo zsocjalizowane koty bywają nieufne - mogą unikać dzieci lub co gorsza, drapać i gryźć. Wiele rodzin woli wziąć kocię niż dorosłego kota i zazwyczaj jest to dobry pomysł. Rodzice musza jednak nauczyć dzieci, aby nie krzyczały na kota, nie ciągnęły go za ogon, nie upuściły go i nie ściskały, ale też nie zamykały go w szafie, zmywarce czy pralce lub co gorsza w kuchence mikrofalowej. Nawet najbardziej zsocjalizowany kot pod wpływem gwałtowności dziecięcych zachowań może się zestresować. W przypadku słabo zsocjalizowanych kotów problemy mogą powstać nawet, gdy dziecko nie robi nic złego. Każde objawy agresji stanowią problem, na który należy reagować. Jeśli nie możesz ich rozwiązać samodzielnie, porozmawiaj o tym z weterynarzem lub doświadczonym hodowcą.
